yelkovan akrebi kovaladı. günler ay oldu..sonsuz zamanda, sınırlar içerisinde bedenimiz vardı a noktasından b noktasına gidebilen, zihnimiz vardı ucsuz bucaksız..
beden eskiyordu gittikçe , zihin ise yenileniyordu her solukta. bazısı anlamaya çalışmadı bunu ve bütün kurguyu. bazısı vardı bütün 'bazı'arı biliyordu fakat netice kök salmıştı zamana, değiştirmiyordu yaşamı..
herkes farklıydı. aynı olan ise herkesin farklı olmasıydı.
sonra kavramları vardı insanoğlunun, tek oyuncağı. oyalanıyordu.. bütün-birliği sağlıyordu büyük bir çelişki içerisinde.. bunu takip eden çaresizlik vardı, aşinalığa sarılmış. mutluluk vardı sevgiye bürünmüş.
başlangıçlar vardı, son'lar vardı.. birde bunlara nispet, sükse yapmış bir kelime daha vardı. Sonsuz..
insanoğlu sığmadı bir türlü.. dünyayı evren sandı. iyi ile kötüyü ayırdı. yanlış ile doğruyu doğurdu. mutluluk ve mutsuzluk çıkagelince şaşırdı. niye şaşırdı ki? sonra zor dedi, kolayı icat etti. bir baktı ki bütün bu halkalar, oluşturmuş bir zincir... isyan etti haliyle. ve sonra utanmadan özgürlük istedi.. ah, biz. vah biz. ve sonra yelkovan akrebi kovaladı. günler ay oldu... şimdi devam et yukarıdan..
