kusmuk.

kusmuklu bir yazı bu. kelimeleri karışmış, tadı hisleri bulanmış. rengi siyah, kokusu keskin. bilememeyi kusuyoruz. söylesenize tedirgin olmayan bir yaşama ne denir ki? kuşkusuz, rahat. insanın rahatsız bir yanı olmalı, pis bir yanı..

ve başlar ben-lik savaşı... susar rüzgar, kaçar güneş. kaybolur insanlar. gece, hemen üzerinde ürkek ışıltılarıyla izler..
-öncelikle bulmam gerek.
adımlar düşmanı ararken, gözler kendi içime çevrilmiş bekler. .dinle..iyice dinle.. nerede düşman? kıstırılmış bir hamam böceği gibiyim delirirken. dinle.. ama ortalıkta görünmüyor düşman.
daha iyi görebilmek için bir nefes daha. kanına karıştıkça sözcükler, pis sözcükler..uyuşur düşüncelerin. uyuştukça düşüncelerin, zarar görür ben-liğin..
-evet.
-evet buldum.
-içeride.
hadi ne bekliyorsun. korkuyorsan tamam hadi bir nefes daha.
KUSSANA ARTIK.
çıkar,
çıkar içeridekini.
acıdıkça boğazım, kinlerim.. sinirlenirim.
evet şimdi,
düşmanına merhaba de.
kendine..
savunmaya geçerse yalanlar, ve en büyük kalkansa yalan, gerçeklerim elimdeki tek silahım. öldürürken yalanlarımı, dayanılmaz inançlarımı, kalırım gerçeklerimle tek başıma.
sonuç;
-gerçekler- katlanamaz bir başına, kördür doğrulara karşı .. sonunda o da öldürür kendini.
e ne kaldı benden geriye

rüyalanmış düşler.
kustukca ben, bir nefes daha..
kazanırken, kaybederim
evet belki ölüyordum sadece yada tekrar, tekrar, tekrar ölüyorum..kimsenin umurunda değildir,benim bile umurumda değildir.

geriye kalan rüyalanmış düşler, hadi söyle, hadi bir şeyler söyle.  "Yanındayım mesela”


*