Kişilerin, unvanların, gölgesinde "yürümek" zordur çünkü kişiliğinde zedelenmeler, bedeninde çürükler bırakır. Hiçbir zaman güven de vermez. Ha birde aile kanatları altında, güvenli "yürümek" vardır; kontrollü-temkinli bilinçli klonlanmış insan olarak atılan adımlarla yürümek... Her-şey bir seçim tabi. Size şunu söylemeliyim ki söz konusu ilerlemek ise -bulutların gölgesinden gitmek en keyiflisi. Ve hatta adımlarını tekrar ederken, zihninden bağımsız hızlanarak a n i d e n koşmaya başlamak ise en sevdiğim! Nereye mi?Bilinmeyene. Hem nereye gittiğimi bilmiyorsam asla kaybolmam. Ne zaman ki biliyorum yolu, işte o zaman monoton içinde kaybolur ruhum. Ve bilirim ki bilinmez bir yolda değilsem, dardayımdır.Yirmi-iki yıl boyunca biriktirdiğim tüm parçaları toplasak bir çanta eder mi dersiniz. Bence bir çanta etmesede bir bira eder. O da yeter. Neticede biriktirmeye değecek herşey, içmeye değecek nedenleri kovalıyor ardından.. Bu yüzden çok içmemek için biriktirmiyorum. Denklem basit. İnsan yerine ayağa çarpan güzel taşları biriktirmek daha anlamlı ve güvenlidir mesela. Hem yeri geldiğinde taşlarla kendini insanlardan koruyabilirsin. İşte bu yüzden toparlayacak olursak ruh sağlığınız mümkünse yerinde değil, yolda olsun.. CHEERS!
